Πνευματικός Αγώνας

Σκοπὸς τῆς ζωῆς μας εἶναι νὰ γίνουμε τέλειοι καὶ ἅγιοι. Νὰ ἀναδειχθοῦμε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ κληρονόμοι τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἂς προσέξουμε μήπως, γιὰ χάρη τῆς παρούσας ζωῆς, στερηθοῦμε τὴ μέλλουσα, μήπως, ἀπὸ τὶς βιοτικὲς φροντίδες καὶ μέριμνες, ἀμελήσουμε τὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς μας.

Ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία καὶ ἡ προσευχὴ ἀπὸ μόνες τους δὲν φέρνουν τοὺς ἐπιθυμητοὺς καρπούς, γιατί αὐτὲς δὲν εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας, ἀποτελοῦν τὰ μέσα γιὰ νὰ πετύχουμε τὸ σκοπό.

Στολίστε τὶς λαμπάδες σας μὲ ἀρετές. Ἀγωνιστεῖτε ν’ ἀποβάλετε τὰ πάθη τῆς ψυχῆς. Καθαρίστε τὴν καρδιά σας ἀπὸ κάθε ρύπο καὶ διατηρῆστε τὴν ἁγνή, γιὰ νὰ ἔρθει καὶ νὰ κατοικήσει μέσα σας ὁ Κύριος, γιὰ νὰ σᾶς πλημμυρίσει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μὲ τὶς θεῖες δωρεές.

Παιδιά μου ἀγαπητά, ὅλη σας ἡ ἀσχολία καὶ ἡ φροντίδα σ’ αὐτὰ νὰ εἶναι. Αὐτὰ ν’ ἀποτελοῦν σκοπὸ καὶ πόθο σας ἀσταμάτητο. Γί’ αὐτὰ νὰ προσεύχεστε στὸ Θεό. Νὰ ζητᾶτε καθημερινὰ τὸν Κύριο, ἀλλὰ μέσα στὴν καρδιά σας καὶ ὄχι ἔξω ἀπὸ αὐτήν. Καὶ ὅταν Τὸν βρεῖτε, σταθεῖτε μὲ φόβο καὶ τρόμο, ὅπως τὰ Χερουβεὶμ καὶ τὰ Σεραφείμ, γιατί ἡ καρδιά σας ἔγινε θρόνος τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ γιὰ νὰ βρεῖτε τὸν Κύριο, ταπεινωθεῖτε μέχρι τὸ χῶμα, γιατί ὁ Κύριος βδελύσσεται τοὺς ὑπερήφανους, ἐνῷ ἀγαπάει καὶ ἐπισκέπτεται τοὺς ταπεινοὺς στὴν καρδιά.

Ἂν ἀγωνίζεσαι τὸν ἀγώνα τὸν καλό, ὁ Θεὸς θὰ σὲ ἐνισχύσει. Στὸν ἀγώνα ἐντοπίζουμε τὶς ἀδυναμίες, τὶς ἐλλείψεις καὶ τὰ ἐλαττώματά μας. Εἶναι ὁ καθρέφτης τῆς πνευματικῆς μας καταστάσεως. Ὅποιος δὲν ἀγωνίστηκε, δὲν γνώρισε τὸν ἑαυτό του.

Προσέχετε καὶ τὰ μικρὰ ἀκόμα παραπτώματα. Ἄν σᾶς συμβεῖ ἀπὸ ἀπροσεξία κάποια ἁμαρτία, μὴν ἀπελπιστεῖτε, ἀλλὰ σηκωθεῖτε γρήγορα καὶ προσπέστε στὸ Θεό, ποὺ ἔχει τὴ δύναμη νὰ σᾶς ἀνορθώσει.

Μέσα μας ἔχουμε ἀδυναμίες καὶ πάθη καὶ ἐλαττώματα βαθιὰ ριζωμένα, πολλὰ εἶναι καὶ κληρονομικά. Ὅλα αὐτὰ δὲν κόβονται μὲ μία σπασμωδικὴ κίνηση οὔτε μὲ τὴν ἀδημονία καὶ τὴ βαρειὰ θλίψη, ἀλλὰ μὲ ὑπομονὴ καὶ ἐπιμονή, μὲ καρτερία, μὲ φροντίδα καὶ προσοχή.

Ἡ ὑπερβολικὴ λύπη κρύβει μέσα της ὑπερηφάνεια. Γί’ αὐτὸ εἶναι βλαβερὴ καὶ ἐπικίνδυνη, καὶ πολλὲς φορὲς παροξύνεται ἀπὸ τὸ διάβολο, γιὰ ν’ ἀνακόψει τὴν πορεία τοῦ ἀγωνιστῆ.

Ὁ δρόμος ποὺ ὁδηγεῖ στὴν τελειότητα εἶναι μακρύς. Εὔχεστε στὸ Θεὸ νὰ σᾶς δυναμώνει. Νὰ ἀντιμετωπίζετε μὲ ὑπομονὴ τὶς πτώσεις σας καί, ἀφοῦ γρήγορα σηκωθεῖτε, νὰ τρέχετε καὶ νὰ μὴ στέκεστε, σὰν τὰ παιδιά, στὸν τόπο ποὺ πέσατε, κλαίγοντας καὶ θρηνώντας ἀπαρηγόρητα.

Ἀγρυπνεῖτε καὶ προσεύχεστε, γιὰ νὰ μὴν μπεῖτε σὲ πειρασμό. Μὴν ἀπελπίζεστε, ἂν πέφτετε συνέχεια σὲ παλιὲς ἁμαρτίες. Πολλὲς ἀπ’ αὐτὲς εἶναι καὶ ἀπὸ τὴ φύση τους ἰσχυρὲς καὶ ἀπὸ τὴ συνήθεια. Μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου, ὅμως, καὶ μὲ τὴν ἐπιμέλεια νικιοῦνται. Τίποτα νὰ μὴ σᾶς ἀπελπίζει.

Ἀπὸ τὴ σειρὰ τῶν φυλλαδίων «Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ» 

τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωποῦ Ἀττικῆς.

Η ευγνωμοσύνη είναι αρετή και μπορεί να «καλλιεργηθεί».

Πως θα την διδάξουμε στα παιδιά μας.

Η ευγνωμοσύνη , αυτή η σπουδαία αρετή, τείνει να εξαφανιστεί στην ατομοκεντρική και βασισμένη στα υλικά αγαθά, εποχή που ζούμε.

Είναι σπουδαίο να αναγνωρίζεις βαθιά και πραγματικά τη βοήθεια που σου έχει προσφερθεί και να κατανοήσεις ότι κανένας δε σου την οφείλει.

Η ευγνωμοσύνη μαθαίνεται από την πρώτη στιγμή της γέννησης ενός παιδιού, μέσα από την καθημερινότητα της οικογένειας και τις πληροφορίες που φτάνουν σε αυτό. Επειδή ακριβώς το παιδί καλύπτει τις ανάγκες του μέσω των άλλων, τείνει να θεωρεί ότι η προσφορά είναι κάτι δεδομένο και σίγουρο.

Στα μικρά παιδιά, το αίσθημα ευγνωμοσύνης που υπάρχει μέσα σε όλους, εξωτερικεύεται με τη βοήθεια της συμπεριφοράς των γονιών. Δηλαδή, οι γονείς πρέπει να ευχαριστούν το παιδί για τις μικρές βοήθειες που τους προσφέρει, ακόμα και για μία όμορφη ζωγραφιά. Το παιδί θα νιώσει πολύ ωραία που αναγνωρίζεται η προσφορά του και έτσι θα αρχίσει να μιμείται αυτή την όμορφη χειρονομία. Αυτό που θα αρχίσει ως αντιγραφή, θα γίνει βαθιά γνώση όταν οι γονείς συζητήσουν με το παιδί για την έννοια της προσφοράς και της βοήθειας.

Μέσα από παραδείγματα που μπορούν να αντλήσουν από το περιβάλλον τους, οι γονείς μπορούν να καταστήσουν πιο κατανοητές κάποιες αφηρημένες έννοιες, που μπερδεύουν τα παιδιά. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με την σημασία της ευγνωμοσύνης. Αυτή η μέθοδος λειτουργεί ακόμα καλύτερα, όταν οι ίδιοι λένε στο παιδί σε ποιους και γιατί έχουν αισθανθεί ευγνώμονες. Ειδικά, τα συναισθήματα που ένιωσαν από την προσφορά κάποιου, πρέπει να περιγράφονται αναλυτικά στο παιδί, γιατί έτσι θα το βοηθήσουν να αναγνωρίσει στο μέλλον και τα δικά του.

Πολλά παιδιά, ζώντας σε ένα υπερπροστατευτικό περιβάλλον, καταλήγουν νεαροί ενήλικες που «τα θέλουν όλα έτοιμα», καθώς θεωρούν ότι τους τα οφείλουν. Εκτός από το γεγονός ότι η αχαριστία, είναι ένα από τα χειρότερα ελαττώματα ενός ατόμου, ένας αγνώμων άνθρωπος δε θα είναι ποτέ ευχαριστημένος, γιατί απλά δε θα αναγνωρίζει τις καλές προθέσεις και τις προσφορές των άλλων στο πρόσωπό του. Επιπλέον, δε θα μπορέσει να βιώσει ποτέ το αξεπέραστο συναίσθημα του να προσφέρεις τη βοήθειά σου, χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα. Απλά και μόνο για να κάνεις κάποιον λίγο πιο χαρούμενο. Αυτές είναι εμπειρίες που ολοκληρώνουν τον άνθρωπο και αξίες πάνω στις οποίες βασίζονται όλες οι διαπροσωπικές σχέσεις. Ας βοηθήσουμε τα παιδιά, με την καθοδήγησή μας, να γίνεις πλήρεις και ευτυχισμένοι άνθρωποι.

«Σκέψου πως ό,τι έχεις τώρα, κάποτε γι’ αυτό είχες ελπίσει» Επίκουρος

 Ένας ευγνώμων λογισμός προς τον Ουρανό, είναι ταχεία προσευχή.

Γέροντας Πορφύριος: Η στενοχώρια δείχνει ότι δεν εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στον Χριστό.

Η ελευθερία δεν κερδίζεται, αν δεν ελευθερώσομε το εσωτερικό μας απ’ τα μπερδέματα και τα πάθη.

Αυτό είναι η Εκκλησία μας, αυτή είναι η χαρά μας, αυτό είναι το παν για μας. Και ο άνθρωπος σήμερα αυτό ζητάει. Και παίρνει τα δηλητήρια και τα ναρκωτικά, για να έλθει σε κόσμους χαράς. αλλά ψεύτικης χαράς. Κάτι αισθάνεται εκείνη τη στιγμή και αύριο είναι τσακισμένος. Το ένα τον τρίβει, τον τρώει, τον τσακίζει, τον ψήνει. Ενώ το άλλο, δηλαδή το δόσιμο στον Χριστό, τον ζωογονεί, του δίνει χαρά, τον κάνει να χαίρεται τη ζωή, να νιώθει δύναμη, μεγαλείο.

Είναι μεγάλη τέχνη να τα καταφέρετε να αγιασθεί η ψυχή σας. Παντού μπορεί ν’ αγιάσει κανείς. Και στην Ομόνοια μπορεί ν’ αγιάσει, αν το θέλει. Στην εργασία σας, όποια και να είναι, μπορείτε να γίνετε άγιοι. Με την πραότητα, την υπομονή, την αγάπη. Να βάζετε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, με ενθουσιασμό και αγάπη, προσευχή και σιωπή. Όχι να έχετε άγχος και να σας πονάει το στήθος.

Να εργάζεσθε με εγρήγορση, απλά, απαλά, χωρίς αγωνία, με χαρά κι αγαλλίαση, με αγαθή διάθεση. Τότε έρχεται η θεία χάρις.

Όλα τα δυσάρεστα, που μένουν μέσα στην ψυχή σας και φέρνουν άγχος, μπορούν να γίνουν αφορμή για τη λατρεία του Θεού και να παύσουν να σας καταπονούν. Να έχετε εμπιστοσύνη στον Θεό.

Δεν είναι ανάγκη να προσπαθείτε και να σφίγγεσθε. Όλη σας η προσπάθεια να είναι ν’ ατενίσετε το φως, να κατακτήσετε το φως. Έτσι, αντί να δίδεσθε στη στενοχώρια, που δεν είναι του Πνεύματος του Θεού, να δίδεσθε στη δοξολογία του Θεού.

Η στενοχώρια δείχνει ότι δεν εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στον Χριστό.

Η επικοινωνία με τον Χριστό, όταν γίνεται απλά, απαλά, χωρίς πίεση, κάνει τον διάβολο να φεύγει. Ο σατανάς δεν φεύγει με πίεση, με σφίξιμο. Απομακρύνεται με την πραότητα και την προσευχή. Υποχωρεί, όταν δει την ψυχή να τον περιφρονεί και να στρέφεται με αγάπη προς τον Χριστό. Την περιφρόνηση δεν μπορεί να τη υποφέρει, διότι είναι υπερόπτης. Όταν, όμως, πιέζεσθε, το κακό πνεύμα σας παίρνει είδηση και σας πολεμάει. Μην ασχολείσθε με τον διάβολο, ούτε να παρακαλείτε να φύγει. Όσο παρακαλείτε να φύγει, τόσο σας αγκαλιάζει. Τον διάβολο να τον περιφρονείτε. Να μην τον πολεμάτε κατά μέτωπον. Όταν πολεμάς με πείσμα κατά του διαβόλου, επιτίθεται κι εκείνος σαν τίγρης, σαν αγριόγατα. Όταν του ρίχνεις σφαίρες, αυτός σου ρίχνει χειροβομβίδα. Όταν του ρίχνεις βόμβα, σου ρίχνει πύραυλο. Μη κοιτάζετε το κακό. Να κοιτάζετε την αγκαλιά του Θεού και να πέφτετε στην αγκαλιά Του και να προχωρείτε.

Ο ταπεινός έχει συνείδηση της εσωτερικής του καταστάσεως και, όσο κι αν είναι άσχημη, δεν χάνει την προσωπικότητά του… Δεν χάνει την ισορροπία του. Το αντίθετο συμβάνει με τον εγωιστή, τον έχοντα αισθήματα κατωτερότητος. Στην αρχή μοιάζει με τον ταπεινό. Λίγο, όμως, αν τον πειράξει κανείς, αμέσως χάνει την ειρήνη του, εκνευρίζεται, ταράζεται.

Πηγή: Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλιβίτου, Βίος και Λόγοι

Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα (video)

Το βίντεο αυτό δημιούργησαν οι μαθητές της Α' Λυκείου του 4ου ΓΕΛ Κερατσινίου στα πλαίσια της ερευνητικής τους εργασίας με θέμα : "ΑΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΑΛΛΑΖΑ"

ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΘΕΟ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ…

Του Αγιου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Επισκόπου Αχρίδος
Η σφραγίδα της απελπισίας είναι η αυτοκτονία. Αναρωτιέστε, γιατί υπάρχει τόση απελπισία και γιατί υπάρχουν τόσοι απελπισμένοι στην εποχή μας; Από το άδειασμα του μυαλού και την ερημιά της καρδιάς.

Ο νους δε σκέφτεται το Θεό και η καρδιά δεν αγαπάει το Θεό. Όλος ο κόσμος δεν μπορεί να γεμίσει το ανθρώπινο μυαλό,αυτό μπορεί μόνο ο Θεός να το κάνει. Χωρίς το Θεό ο νους είναι πάντα άδειος και όλες οι γνώσεις που μπαίνουν στο μυαλό πέφτουν στην άβυσσο.

Η αγάπη όλου του κόσμου δεν μπορεί να γεμίσει την καρδιά του ανθρώπου, επειδή η καρδιά νιώθει πως η κοσμική αγάπη αλλάζει και είναι σαν την παλίρροια και την άμπωτη της θάλασσας.

Αδερφοί μου, και το μυαλό και η καρδιά μας ανήκουν στο Θεό και μόνο ο Θεός μπορεί να τα γεμίσει με τη δύναμή Του: Να το γεμίσει με τη δική Του χαρούμενη σοφία, με την πίστη και την αγάπη.

—Χωρίς το Θεό όλα είναι αμάθεια.

—Χωρίς το Θεό όλα είναι στεναχώρια.

—Χωρίς το Θεό όλα είναι απελπισία… 

ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΣΤΑΙΝΕΣΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ

-Πως δηλαδή;
π.Α.-Να είσαι νεκρός για την αμαρτία! Δεν το δέχομαι αυτό! Καλύτερα να πεθάνω, σου λένε:' Εγώ κοίταξα έναν νεκρό και δεν γίνεται μου είπαν. Ρώτησε κάποτε έναν γέροντα κάποιο πνευματικό του τέκνο:«Πάτερ, τι είναι η ταπεινοφροσύνη»;«Να βλέπεις τον εαυτό σου κατώτερο από κάθε πλάσμα παιδί μου». «Από κάθε πλάσμα;... και το σκουλήκι πλάσμα είναι»«Και από το σκουλήκι παιδί μου»!

-Πως μπορείς όμως να φτάσεις σ' ένα τέτοιο μέτρο;

π.Α.-Κοίτα να δεις γιατί είπε έτσι εκείνος ο γέροντας: επειδή το σκουλήκι κινείται συνεχώς, ψάχνει τη ζωή.  Την ψάχνει για να ζήσει, να δοκιμάσει.  Λέει ο Χριστός να είμαστε σοφοί όπως ένα φίδι.  Γιατί όπως ένα φίδι.Γιατί μας έδωσε αυτό ακριβώς ως παράδειγμα σοφίας;

-Επειδή εμείς περιφρονούμε τα φίδια ...το θεωρούμε κάτι που σέρνεται!

-Ναι, αλλά γιατί; Επειδή το φίδι εάν το κόψεις δέκα κομμάτια δεν πεθαίνει. Εάν όμως το χτυπήσεις στο κεφάλι πεθαίνει. Η κεφαλή μας είναι ο Χριστός, να προστατέψουμε την Κεφαλή μας.

Γι 'αυτό ο Χριστός είπε« γένεσθε σοφοί όπως οι όφεις»,επειδή εάν 'χτυπήσεις τον Χριστό τότε η χάρη του Θεού φεύγει από εσένα και βρίσκεσαι στη διάθεση των πονηρών πνευμάτων.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Του Ιερομονάχου Σάββα, Αγιορείτου
1.  «Στόν Άδη δέν υπάρχει μετάνοια»
Αυτό ακριβώς είναι μία βασική διδασκαλία τής Ορθοδοξίας: «Εν τώ Άδη ουκ έστι μετάνοια» – αυτό είναι πολύ βασικό (στοιχείο) τής Ορθοδοξίας. Άν δέν ανοίξουν από εδώ τά πνευματικά σου μάτια, στήν άλλη ζωή αυτό είναι αδύνατον.

Δέν είναι τυχαίο τό νά ανοίξουν τά μάτια σου. Πρέπει νά τό κάνεις εσύ, μέ τήν βοήθεια τού Θεού, βέβαια. Μέ τήν Χάρη τού Θεού τό κάνεις, δέν τό κάνεις μόνος σου! Αλλά πρέπει νά θελήσεις νά τό κάνεις σ’ αυτήν τήν ζωή.

2.      Η Εκκλησία είναι γι’ αυτήν τήν ζωή κυρίως.
Η Εκκλησία είναι γι’ αυτήν τήν ζωή. Υπάρχει αυτή η πλάνη, δυστυχώς καί στούς ορθόδοξους, ότι η Εκκλησία μάς ετοιμάζει γιά τήν άλλη ζωή.

Λάθος. Δέν μάς ετοιμάζει γιά τήν άλλη ζωή. Μάς φτιάχνει σ’ αυτήν τήν ζωή, γι’ αυτήν τήν ζωή, γιά νά ανοίξουν τά μάτια μας εδώ καί νά μπούμε στήν Βασιλεία τού Θεού εδώ καί τώρα! Στόν Παράδεισο εδώ καί τώρα! Κι άν δέν τόν βρείς τόν Παράδεισο εδώ καί τώρα, ούτε στήν άλλη ζωή θά τόν βρείς, γιατί στήν άλλη ζωή δέν θά μπορέσεις νά μετανοήσεις. Δέν υπάρχει μετάνοια στήν άλλη ζωή: «εν τώ Άδη ουκ έστι μετάνοια».

3.      Η Εκκλησία δέν είναι γιά «νά μάς πάνε καλά τά πράγματα».
Υπάρχουν καί κάποιοι άλλοι πού νομίζουν ότι η Εκκλησία υπάρχει γιά νά μάς πηγαίνουν καλά τά πράγματα σ’ αυτήν τήν ζωή. Κι αυτό λάθος. Ούτε γι’ αυτό είναι η Εκκλησία. Θεωρώντας έτσι τήν Ορθόδοξη Εκκλησία, τήν βλέπουμε σάν μία δεισιδαιμονία, σάν μία θρησκεία, όπως όλες τίς άλλες. Η Ορθοδοξία δέν είναι θρησκεία. Είναι η αποκάλυψη τού Θεού στόν άνθρωπο, μέ σκοπό νά θεραπεύσει τόν όλο άνθρωπο, νά θεραπεύσει τόν νού τού ανθρώπου, τήν ψυχή καί τό σώμα του. 

Ο Θεός αφήνει τον διάβολο ελεύθερο μέχρις ενός σημείου να πειράξη τον άνθρωπο, και τον άνθρωπο τον αφήνει ελεύθερο να κάνη το καλό ή το κακό.

Εσείς ξέρετε με τι σαπούνι πλένει ο διάβολος τον άνθρωπο, όταν ο Θεός επιτρέπη να τον πειράξη, για να δοκιμασθή;

Με τους αφρούς της κακίας του. Έχει καλό ... σαπούνι! Όπως η γκαμήλα βγάζει αφρούς, όταν θυμώνη, έτσι κάνει και ο διάβολος σε τέτοιες περιπτώσεις.
Και μετά τρίβει τον άνθρωπο, όχι για να φύγουν οι λεκέδες του και να εξαγνισθή, αλλά από κακία.Και ο Θεός όμως αφήνει τον διάβολο να τρίβη τον άνθρωπο, ίσα-ίσα μέχρι να φύγουν οι λεκέδες και να καθαρίση.
Αν άφηνε να τον τρίψη όπως τρίβουν τα ρούχα, θα τον ξέσχιζε.

Ο Θεός αφήνει τον διάβολο ελεύθερο μέχρις ενός σημείου να πειράξη τον άνθρωπο, και τον άνθρωπο τον αφήνει ελεύθερο να κάνη το καλό ή το κακό.
Δεν φταίει όμως ο Θεός για το κακό που θα κάνη ο άνθρωπος.
Ο Ιούδας λ.χ. ήταν μαθητής του Χριστού. Μπορούμε να πούμε ότι ήταν θέλημα Θεού να γίνη προδότης;Όχι, αλλά ο ίδιος ο Ιούδας επέτρεψε στον διάβολο να μπη μέσα του. Κάποιος είπε σε έναν ιερέα: «Πάτερ, σε παρακαλώ, κάνε ένα Τρισάγιο για τον Ιούδα».Ήταν δηλαδή σαν να έλεγε:
«Εσύ, Χριστέ, είσαι άδικος• έτσι ήταν θέλημά Σου, να Σε προδώση ο Ιούδας• γι’ αυτό τώρα βοήθησέ τον».

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ  ΤΗΝ!!!! ΑΓΙΑ ΤΟΥ ΕΥΧΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ !!!

ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΑΠΟΚΤΟΥΝ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ

Ο Ιησούς Χριστός είπε: «Ο άνεμος πνέει όπου θέλει• ακούς τή βοή του, αλλά δέν ξέρεις από πού έρχεται καί πού πηγαίνει. Έτσι συμβαίνει καί μέ καθέναν πού γεννιέται από τό Πνεύμα» (Ιω. 3:8). Τά λόγια αυτά σημαίνουν, ότι τήν παρουσία τού Αγίου Πνεύματος στήν καρδιά μας μπορούμε νά τήν ακούσουμε, νά τήν αισθανθούμε καί νά τήν αντιληφτούμε, αλλά δέν μπορούμε ποτέ νά προσδιορίσουμε από πρίν τήν περίσταση καί τήν ώρα πού θά μάς επισκεφθεί. Βλέπουμε πώς οι απόστολοι έλαβαν τό Άγιο Πνεύμα σέ στιγμές πού δέν τό περίμεναν.

Μόνο η επίσημη κατάβαση τού Αγίου Πνεύματος τήν ημέρα τής Πεντηκοστής τούς είχε προαναγγελθεί, καί πραγματοποιήθηκε τήν προκαθορισμένη μέρα στόν προκαθορισμένο τόπο• καί τότε, όμως, δέν έλαβαν τό Πνεύμα σάν ανταμοιβή γιά προσωπικά τους κατορθώματα, αλλά δωρεάν, χάρη στήν πίστη καί τήν ελπίδα τους. Η ομόψυχη προσευχή, στήν οποία ήταν αφοσιωμένοι από τήν Ανάληψη τού Κυρίου ως τήν επιφοίτηση τού Αγίου Πνεύματος, δέν ήταν τόσο τό μέσο, γιά νά πάρουν τό Πνεύμα, όσο μία προετοιμασία γι' αυτό τό γεγονός.

Κανένας, επομένως, δέν μπορεί νά ξέρει ποιά στιγμή καί μέ ποιό τρόπο θά λάβει τά δώρα τού Αγίου Πνεύματος, γιατί τά δώρα δίνονται απροσδόκητα, όποτε καί σ' όποιον θέλει ο δωρητής. Γι' αυτό κάνουν μεγάλο λάθος, όσοι περιμένουν νά λάβουν τό Άγιο Πνεύμα μέ συγκεκριμένο τρόπο καί σέ συγκεκριμένη ώρα.Όσοι, μάλιστα, επινοούν δικά τους μέσα γιά τό σκοπό αυτό, όχι μόνο δέν πρόκειται νά λάβουν τό Άγιο Πνεύμα, αλλά παίρνουν επάνω τους καί μία φοβερή αμαρτία.

Πρίν μιλήσουμε γιά τό πώς μπορούμε ν' αποκτήσουμε τό Άγιο Πνεύμα, πρέπει νά τονίσουμε ότι Αυτό δίνεται μόνο στούς αληθινά πιστούς. Καί αληθινά πιστός είναι εκείνος πού ομολογεί σωστά τήν αγία ορθόδοξη πίστη, χωρίς καμιά πρόσθεση ή αφαίρεση ή αλλοίωση, όπως μάς τήν παρέδωσαν οι άγιοι απόστολοι καί όπως τή διατύπωσαν καί τήν επικύρωσαν οι άγιοι πατέρες στίς Οικουμενικές Συνόδους. Κάθε αμφιβολία η σόφισμα σέ θέματα πίστεως είναι ανυπακοή. Καί ο ανυπάκουος δέν μπορεί ποτέ νά γίνει ναός καί κατοικητήριο τού Αγίου Πνεύματος.

" Η πνοή τού Αγίου Πνεύματος" Αγίου Ιννοκεντίου Μόσχας 

"ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΤΑΤΟΥΑΖ" ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΙ Η MOTOROLA

Του Κώστα Δεληγιάννη
Η συσκευή θα χρησιμοποιείται για την πιστοποίηση αυτού που το φορά, όπως και το «έξυπνο» χάπι που επίσης έχει στα σκαριά η εταιρεία.

Δύο φουτουριστικά, και αμφιλεγόμενα, πρότζεκτ αποκάλυψε η Motorola πριν από λίγες ώρες, στο συνέδριο D11 στις ΗΠΑ.

H αποκάλυψη έγινε από τη Regina Dugan, πρώην διευθύντρια της Darpa και νυν υπεύθυνη του τμήματος αναδυόμενων τεχνολογιών στη θυγατρική της Google. Το πρώτο πρότζεκτ αφορά ένα ηλεκτρονικό τατουάζ το οποίο θα μπορεί να κολλιέται στο δέρμα, με σκοπό να...
πιστοποιεί τον χρήστη του, καταργώντας με συνέπεια τους κωδικούς. Το «τατουάζ» αναπτύσσεται από τη Motorola σε συνεργασία με την εταιρεία MC10, η οποία ειδικεύεται στην ανάπτυξη εύκαμπτων ηλεκτρονικών κυκλωμάτων, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε τέτοιες εφαρμογές.

Για να δείξει ότι η ιδέα είναι εφικτή, η Dugan φορούσε το «ηλεκτρονικό τατουάζ» στο μπράτσο της, δείχνοντάς το στο κοινό κατά τη διάρκεια της συνέντευξης. Στην αναπόφευκτη ερώτηση αν η συσκευή θα είχε απήχηση στους χρήστες, ή θα την έβρισκαν ανατριχιαστική, η ίδια απάντησε: «να είστε βέβαιοι πως οι έφηβοι θα φορούσαν ένα τέτοιο τατουάζ, απλώς και μόνο για να εκνευρίσουν τους γονείς τους».
Τέλος στους κωδικούς όμως υπόσχεται να δώσει και το «έξυπνο» χάπι που επίσης έχει στα σκαριά η θυγατρική της Google. Κατασκευασμένο από την εταιρεία Proteus Digital Health, το χάπι θα διαλύεται από τα οξέα του στομάχου, εκπέμποντας στη συνέχεια ένα μοναδικό σήμα 18 bit, που θα επιβεβαιώνει την ταυτότητα του χρήστη.

Η Dugan ξεκαθάρισε πάντως πως απέχουμε ακόμη αρκετά χρόνια πριν τέτοιες τεχνολογίες αξιοποιηθούν εμπορικά. Ωστόσο, υποστήριξε πως γκάτζετ σαν το τατουάζ και το χάπι θα αποτελέσουν το αμέσως επόμενο στάδιο ηλεκτρονικών αξεσουάρ, μετά τα «έξυπνα» ρολόγια και γυαλιά.

«Καρπός χειλέων» που προσεφέρθη σαν «οσμή ευωδίας»

Η Θεία Λατρεία είναι ένας πολύ γνωστός αλλά και πολύ άγνωστος, θαυμαστός μυστικός κόσμος. Στις μυστικές γωνίες του νοητού αυτού Παραδείσου, που φύτεψαν τα χέρια των Πατέρων μας βρίσκει κανείς φυτεμένο ο,τι πιο ωραίο, ο,τι πιο ευγενικό, ο,τι πιο θείο γεννήσει η ψυχή του ανθρώπου. Συναντά κανείς εδώ την ουράνια αρμονία που έπαιζαν για την δόξα του Θεού χορδές ευγενών ανθρωπίνων καρδιών, μυστικές λύρες του Αγίου Πνεύματος.

Στη Θεία Λατρεία βρίσκονται αποθησαυρισμένα γεννήματα του ανθρωπίνου λόγου στο μυστικό του διάλογο με τον Λυτρωτή του. «Καρπός χειλέων» που προσεφέρθη σαν «οσμή ευωδίας» στον θρόνο του Θεού.

Πιστεύει η Εκκλησία πως αυτός ο πλούτος της λατρείας της έχει μέσα του την δρόσο του Αγίου Πνεύματος. Έτσι δημιουργείται ένας κύκλος: λατρεύοντας ο άνθρωπος τον Θεό με τις παραδεδομένες λειτουργικές μορφές, μαθαίνει από αυτές τον τρόπο της αληθινής λατρείας και γεννάται στην ψυχή του ο πόθος γι αὐτήν, για να λατρεύση πάλι «εν Πνεύματι» δια της λατρείας αυτής.

Στο βάθος της η λατρεία του Θεού δεν είναι έργο ανθρώπου. Είναι μυστήριο μη σταθμιζόμενο και μη κρινόμενο με ανθρώπινα μέτρα. Η Θεία Λατρεία είναι μία εσωτάτη λειτουργία του μυστικού σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας. Είναι εκχύληση της ψυχής προς τον Πατέρα, που πραγματοποιείται δια του Υιού της αγάπης Του εν Πνεύματι Αγίω. Κανείς δεν μπορεί να ονομάση Πατέρα του τον Θεό αν δεν του το διδάξη το Πνεύμα το Άγιο. Αυτό το Πνεύμα συλλειτουργεί και συνδοξολογεί με την Εκκλησία «πάσας τας ημέρας».

Τελικά τί θέλουμε;

Δύο άντρες πολύ σοβαρά άρρωστοι, ήταν στο ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου. Στον έναν επιτρέπονταν να μένει καθιστός μία ώρα το απόγευμα γιατί τον βοηθούσε να φύγουν τα υγρά από τους πνεύμονες. Το κρεβάτι του βρισκόταν ακριβώς δίπλα στο παράθυρο του δωματίου. Ο άλλος άντρας έπρεπε να βρίσκεται συνέχεια ξαπλωμένος σε ακινησία
και ένας μεσότοιχος που βρισκόταν μεταξύ των κρεβατιών δεν του επέτρεπε να κοιτάει έξω από το παράθυρο.

Οι άντρες κατέληξαν να μιλούν ατελείωτα. Μιλούσαν για τις συζύγους τους, τις οικογένειες τους, τα σπίτια τους, τις δουλειές τους, τη θητεία τους στον στρατό, ακόμα και για το που είχαν πάει διακοπές. Κάθε απόγευμα, ο άντρας που του επιτρεπόταν να μένει καθιστός περιέγραφε στον συγκάτοικό του όλα όσα έβλεπε από το παράθυρο του δωματίου.

Ο άντρας που βρισκόταν σε αναγκαστική ακινησία άρχιζε να καταλαβαίνει πως ζει γι' αυτές τις μοναδικές απογευματινές ώρες που η άποψη του μεγάλωνε και ζωντάνευε από όλη την δραστηριότητα και τα χρώματα του έξω κόσμου.

Το παράθυρο έβλεπε σε ένα πάρκο με μια θαυμάσια λίμνη. Πάπιες και κύκνοι κολυμπούσαν εκεί, και τα παιδιά έπαιζαν με μικρά μοντέλα σκαφών στο νερό. Νεαρά ζευγάρια περπατούσαν πιασμένα χέρι χέρι μέσα στα υπέροχα λουλούδια που είχαν τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Τεράστια παλιά δέντρα στέκονταν με χάρη επάνω στο έδαφος και μια υπέροχη θέα του ουρανοξύστη της πόλης φαινόταν από μακριά.

Καθώς ο άντρας δίπλα στο παράθυρο εξηγούσε όλες αυτές τις όμορφες λεπτομέρειες, ο άντρας στο διπλανό κρεβάτι φαντάζονταν όλα αυτά που άκουγε. Ένα απόγευμα ο άντρας που ήταν δίπλα στο παράθυρο, περίγραφε μια παρέλαση που περνούσε. Παρόλο που ο άντρας στο δίπλα κρεβάτι δεν μπορούσε να ακούσει τον ήχο της μπάντας, μπορούσε και μόνο με τα μάτια του μυαλού του να δει τους κλόουν που χόρευαν, τα πολύχρωμα άρματα και τα όμορφα διακοσμημένα αυτοκίνητα και άλογα.

Οι μέρες πέρασαν. Ο άντρας που δεν μπορούσε να δει από το παράθυρο άρχισε να επιτρέπει σπόρους έχθρας να αναπτύσσονται μέσα του. Όσο και να εκτιμούσε τις περιγραφές του συγκατοίκου του, ευχόταν μέσα του να ήταν αυτός ο οποίος θα μπορούσε να δει την θέα από το παράθυρο. Άρχισε να αποστρέφεται τον συγκάτοικο του και στο τέλος ο πόθος του να είναι δίπλα στο παράθυρο τον έφερε σε απόγνωση.

Ένα πρωινό σε μια επίσκεψη της η νοσοκόμα βρήκε στο δωμάτιο τον άντρα δίπλα στο παράθυρο νεκρό. Είχε πεθάνει ειρηνικά μέσα στον ύπνο του. Λυπημένα κάλεσε τους νοσοκόμους και απομάκρυνε το πτώμα του.

Μετά από ένα χρονικό διάστημα, ο άλλος άντρας ζήτησε να μετακινηθεί στο κρεβάτι που βρίσκονταν δίπλα στο παράθυρο. Η νοσοκόμα με πολύ προθυμία τον μετακίνησε και φρόντισε να είναι άνετος. Σιγά-σιγά στηρίχθηκε με πόνο στον αγκώνα του για να σηκωθεί και να ρίξει μια ματιά έξω. Επιτέλους θα μπορούσε να δει τον έξω κόσμο και όλες τις δραστηριότητες του.

Αυτό που είδε ήταν ένας κενός τοίχος !

Κάλεσε την νοσοκόμα και την ρώτησε: «Πως μπορούσε ο συγκάτοικος μου να βλέπει όλα αυτά που μου περίγραφε; Πως μπορούσε να μου μιλάει για τόση ομορφιά και με τόσες λεπτομέρειες, όταν αυτό που φαίνεται από αυτό εδώ το παράθυρο είναι ένας παλιός και βρώμικος τοίχος»;

Και η νοσοκόμα του απάντησε: «Ω θεέ μου... δεν το ξέρατε πως ο πρώην συγκάτοικος σας ήταν τυφλός; Δεν μπορούσε να δει καν τον τοίχο, ίσως ήθελε να σας ενθαρρύνει».

Εάν ζείτε μια ζωή βασανίζοντας τον εαυτό σας για το τι έχουν οι άλλοι, πιθανότατα θα χάσετε την χαρά του να γίνετε αποδέκτες αυτών που οι άλλοι θέλουν να σας δώσουν.

Ν'αγαπάς τον εαυτό σου!

Όταν κάνεις υπερβολές, δεν αγαπάς τον εαυτό σου. (...) Υπάρχει και καλή αγάπη του εαυτού μας! Ένας δεν έτρωγε και μετά έπαθε το νευρικό του σύστημα. Και έλεγε ότι το κάνει για άσκηση. Μα η άσκηση και ο κόπος και η θυσία και όλα θέλουν αυτό που λέμε διάκριση. Διάκριση! Διάκριση θα πει και να φας. Γιατί αν δε φας, μετά δε θα΄χεις δυνάμεις. Και μετά γίνεται ένας φαύλος κύκλος από αποτυχίες. Και νομίζεις εσύ μετά ότι ζεις σωστά για το Θεό, αλλά ζεις για τον εγωισμό σου. Δεν αγαπάς τον εαυτό σου σωστά.

Αγάπα τον εαυτό σου σωστά! Βοήθησέ τον! Συμφιλιώσου μαζί του.  Μην πνίγεσαι με ενοχές ενώ δεν έπρεπε πάντα να έχεις αυτές τις ενοχές που έχεις. Άλλα είναι που σου φταίνε.

Συζήτηση με τον Γέροντα Θαδδαίο για τις εκτρώσεις

Ερώτηση: Θα συγχωρήσει ο Κύριος τις γυναίκες εκείνες που έχουν κάνει πολλές εκτρώσεις, αλλά κατόπιν μετανόησαν ειλικρινά; Τι μπορούν να κάνουν για να εξιλεωθούν;

Απάντηση: Η γυναίκα που καταστρέφει τον καρπό της κοιλίας της διαπράττει μεγάλη αμαρτία. Καταστρέφει την ίδια τη ζωή. διότι μόνο ο Θεός είναι ο Δωρεοδότης της ζωής και Εκείνος είναι που καθιστά εφικτή τη σύλληψη μιας ανθρώπινης ύπαρξης στη μήτρα. Εκείνος δίνει ζωή και μια γυναίκα την καταστρέφει.

 Είναι απαραίτητη μεγάλη μετάνοια από τα βάθη της ψυχής της. Πρέπει να αλλάξει και να μην επαναλάβει ξανά αυτή την αμαρτία. Ειδάλλως, θα κατακριθεί ως δολοφόνος. Κανένα πλάσμα στη γη δεν σκοτώνει τα μικρά του — μόνο ο άνθρωπος, το λογικό πλάσμα. Είναι τεράστια αμαρτία και αν η γυναίκα δεν μετανοήσει από τα βάθη της ψυχής της, θα κατακριθεί ως δολοφόνος. Θα περάσει από το τελωνείο της ψυχής; Δεν υπάρχει αμαρτία που να μην μπορεί να συγχωρηθεί, εκτός από την αμετανοησία. Απαιτείται αληθινή και ειλικρινής μετάνοια για μια τέτοια αμαρτία, και ποτέ δεν πρέπει να επαναληφθεί.

Ο λαός μας είναι τραγικά ένοχος γι' αυτή την αμαρτία. Ολόκληρα χωριά έχουν εξαφανιστεί. Όταν ήμουν εγώ παιδί, υπήρχαν 110 σπιτικά στη Βιτόβνιτσα. Τώρα λιγότερα από τα μισά έχουν μείνει όρθια. Είναι θλιβερό το γεγονός ότι εμείς οι Σέρβοι θα είμαστε σύντομα μειοψηφία στα ίδια μας τα εδάφη, διότι άλλα έθνη θα έρθουν να τα κατοικήσουν. Είναι πολύ θλιβερό. Οι άνθρωποι επίσης κάνουν τεράστιο λάθος, όταν χωρίζουν την περιουσία τους στα παιδιά τους. Αυτό δεν συμβαίνει, για παράδειγμα, στη Γερμανία. Μόνο ένα παιδί μένει στο αγρόκτημα' τα άλλα πρέπει να βρουν δουλειά.

 Εδώ στη Σερβία, μικρά κομμάτια γης τεμαχίζονται σε ακόμη μικρότερα. Τι θα κάνουμε όταν δεν θα είναι δυνατόν να τεμαχιστούν περισσότερο; Δείτε όμως τους τσιγγάνους! Δεν έχουν ούτε σπίτι, ούτε γη, ούτε ψωμί να φάνε, αλλά τα τσαντίρια τους είναι γεμάτα από παιδιά! Είναι πολύ θλιβερό αυτό που κάνουμε εμείς στον εαυτό μας. Ας μετανοήσουμε και ας γίνουμε καλύτεροι, αν μπορούμε!

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΓΕΡΩΝ ΘΑΔΔΑΙΟΣ. ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

Ερώτηση: π. Θαδδαίε. ποια είναι η γνώμη σας για την αποτέφρωση;

Απάντηση: Η καύση των νεκρών δεν αποτελεί χριστιανική πράξη. Είναι συνήθεια των σύγχρονων καιρών. Το σώμα του χριστιανού έχει εξαγιαστεί με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος —αν φυσικά έχει ζήσει ενάρετη ζωή— και γι' αυτό δεν πρέπει να καίγεται. 0 Θεός δεν έπλασε το σώμα μας για καύση. Θέλημα Του είναι, από τα χρόνια του Αδάμ μέχρι σήμερα, το σώμα να επιστρέφει στο χώμα, όταν αποχωρίζεται την ψυχή γιατί χώμα είναι κι αυτό. Το σώμα θα πρέπει να ενταφιάζεται στο χώμα και να μην αποτεφρώνεται.

Η καύση είναι μια μοντέρνα ανακάλυψη, μια προσπάθεια εξοικονόμησης χώρου. Αποτεφρώνει κανείς τους γονείς του και κρατά τις στάχτες τους σε κάποιο βάζο. νομίζοντας ότι εκεί βρίσκεται ο πατέρας και η μητέρα του. Είναι πολύ λάθος.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΓΕΡΩΝ ΘΑΔΔΑΙΟΣ. ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

Η ταπεινοφροσύνη φυγαδεύει τους δαίμονες.

Ένας γέροντας είπε:

- Όποιος έχει ταπείνωση, ταπεινώνει τους δαίμονες, και όποιος δεν έχει ταπείνωση, χλευάζεται από τους δαίμονες.

Ρώτησαν ένα γέροντα:

- Γιατί χτυπιόμαστε τόσο πολύ από τους δαίμονες;

- Επειδή πετάμε τα όπλα μας, απάντησε εκείνος, εννοώ την ατιμία, την ταπείνωση, την ακτημοσύνη και την υπομονή.

Μια φορά ήρθαν κάποιοι στη Θηβαΐδα, σ΄ ένα γέροντα, και του έφεραν ένα δαιμονισμένο για να τον θεραπεύσει. Και ο γέροντας, (μολονότι αρχικά δεν δεχόταν, θεωρώντας τον εαυτό του ανάξιο, τελικά), επειδή πολύ τον παρακάλεσαν, λέει στο δαίμονα:

- Βγες από το πλάσμα του Θεού!

- Βγαίνω, αποκρίθηκε ο δαίμονας. Αλλά σε ρωτάω ένα πράγμα και απάντησέ μου: Ποιοι είναι τα «ερίφια» και ποιοι τα «πρόβατα» (Ματθ. 25:31-33);

- Τα «ερίφια» είμαι εγώ, απάντησε ο γέροντας. Όσο για τα «πρόβατα», ο Θεός τα γνωρίζει.

Μόλις άκουσε (αυτά τα λόγια) ο δαίμονας, κραύγασε:

- Να, για την ταπείνωσή σου βγαίνω!

Και βγήκε (από τον άνθρωπο) την ίδια ώρα.

ΩΦΕΛΙΜΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ

• Όταν η ψυχή είναι ταραγμένη, θολώνει τό λογικό καί δέ βλέπει καθαρά. Μόνο, όταν η ψυχή είναι ήρεμη, φωτίζει τό λογικό, γιά νά βλέπει καθαρά τήν αιτία κάθε πράγματος.

• Η ψυχή είναι πολύ βαθιά καί μόνο ο Θεός τή γνωρίζει.

• Γιατί νά κυνηγάμε τά σκοτάδια; Νά, θά ανάψουμε τό φώς καί τά σκοτάδια θά φύγουν μόνα τους. Θά αφήσουμε νά κατοικήσει σ' όλη τήν ψυχή μας ο Χριστός καί τά δαιμόνια θά φύγουν μόνα τους.

• Όταν έρθει μέσα μας ο Χριστός, τότε ζούμε μόνο τό καλό, τήν αγάπη γιά όλο τόν κόσμο. Τό κακό, η αμαρτία, τό μίσος εξαφανίζονται μόνα τους, δέν μπορούν, δέν έχουν θέση, νά μείνουν.

• Νά μήν ενδιαφέρεσαι άν σέ αγαπούν, αλλά άν εσύ αγαπάς τό Χριστό καί τούς ανθρώπους. Μόνο έτσι γεμίζει η ψυχή.

• Στήν ψυχή, πού όλος ο χώρος της είναι κατειλημμένος από τό Χριστό, δέν μπορεί νά μπεί καί νά κατοικήσει ο διάβολος, όσο κι άν προσπαθήσει, διότι δέν χωράει, δέν υπάρχει κενή θέση γι' αυτόν.

• Ο σκοπός μας δέν είναι νά καταδικάζουμε τό κακό, αλλά νά τό διορθώνουμε. Μέ τήν καταδίκη ο άνθρωπος μπορεί νά χαθεί, μέ τήν κατανόηση καί βοήθεια θά σωθεί.

• Τό κακό αρχίζει από τίς κακές σκέψεις. Όταν πικραίνεσαι καί αγανακτείς, έστω μόνο μέ τή σκέψη, χαλάς τήν πνευματική ατμόσφαιρα. Εμποδίζεις τό Άγιο Πνεύμα νά ενεργήσει καί επιτρέπεις στό διάβολο νά μεγαλώσει τό κακό. Εσύ πάντοτε νά προσεύχεσαι, νά αγαπάς καί νά συγχωρείς, διώχνοντας από μέσα σου κάθε κακό λογισμό.

• Ο άνθρωπος τού Χριστού πρέπει ν? αγαπήσει τό Χριστό, κι όταν αγαπήσει τό Χριστό, απαλλάσσεται απ? τό διάβολο, από τήν κόλαση καί από τό θάνατο.

• Νά προσεύχεσαι χωρίς αγωνία, ήρεμα, μέ εμπιστοσύνη στήν αγάπη καί τήν πρόνοια τού Θεού.

• Δέν πρέπει νά πολεμάτε τά παιδιά σας, αλλά τόν σατανά πού πολεμά τά παιδιά σας. Νά τούς λέτε λίγα λόγια καί νά κάνετε πολλή προσευχή.

• Η προσευχή κάνει θαύματα. Δέν πρέπει η μητέρα νά αρκείται στό αισθητό χάδι στό παιδί της, αλλά νά ασκείται στό πνευματικό χάδι τής προσευχής.

• Η σωτηρία τού παιδιού σας περνάει μέσα από τόν εξαγιασμό τό δικό σας.

• Ο αγιασμός δέν είναι ακατόρθωτο πράγμα, είναι μάλιστα εύκολος, φθάνει εσείς νά αποκτήσετε ταπείνωση καί αγάπη.

• Άν θέλεις μπορείς νά αγιάσεις καί μέσα στήν Ομόνοια.

• Νά παρακαλάς τό Θεό νά συγχωρήσει τίς αμαρτίες σου. Κι ο Θεός, επειδή θά τόν παρακαλάς πονεμένος καί ταπεινωμένος, θά σού συγχωρήσει τίς αμαρτίες σου καί θά σέ κάνει καλά καί στό σώμα.

• Όταν προσ

εύχεσαι, νά ξεχνάς τήν σωματική σου αρρώστια, νά τήν αποδέχεσαι σάν κανόνα, σάν επιτίμιο,γιά τήν άφεση τών αμαρτιών σου. Γιά τά παραπέρα μήν ανησυχείς, άφησέ τα στό Θεό κι ο Θεός ξέρει τή δουλειά Του.

• Οι ασθένειες μάς βγάζουν σέ καλό, όταν τίς υπομένουμε αγόγγυστα, παρακαλώντας τό Θεό νά μάς συγχωρήσει τίς αμαρτίες καί δοξάζοντας τό όνομά Του.

• Η μεγάλη λύπη καί η στενοχώρια δέν είναι από τό Θεό, είναι παγίδα τού διαβόλου.

• Νά γεμίσεις τήν ψυχή σου μέ Χριστό, μέ θείο έρωτα, μέ χαρά. Η χαρά τού Χριστού θά σέ γιατρέψει.

• Ο Θεός φροντίζει ακόμη καί γιά τίς πιό μικρές λεπτομέρειες τής ζωής μας. Δέν αδιαφορεί γιά μάς, δέν είμαστε μόνοι στόν κόσμο.

• Ο Θεός μάς αγαπάει πολύ, μάς έχει στό νού Του κάθε στιγμή καί μάς προστατεύει. Πρέπει νά τό καταλάβουμε αυτό καί νά μή φοβούμαστε τίποτε.

• Μόνο η χάρη τού Θεού, μόνο η αληθινή αγάπη μας, πού θυσιάζεται μυστικά γιά τούς άλλους, μπορεί νά σώσει καί τούς άλλους καί μάς.

• Η αγάπη χρειάζεται θυσίες. Νά θυσιάζουμε ταπεινά κάτι δικό μας, πού στήν πραγματικότητα είναι τού Θεού.

• Ευτυχία μέσα στό γάμο υπάρχει, αλλά απαιτεί μία προϋπόθεση: νά έχουν αποκτήσει οι σύζυγοι πνευματική περιουσία, αγαπώντας τό Χριστό καί τηρώντας τίς εντολές Του. Έτσι θά φτάσουν νά αγαπιούνται αληθινά μεταξύ τους καί νά είναι ευτυχισμένοι.

• Είναι προτιμότερο νά αποτύχεις σάν λαϊκός, παρά σάν μοναχός.

• Ο ορθόδοξος ασκητισμός δέν είναι μόνο γιά τά μοναστήρια, αλλά καί γιά τόν κόσμο.

• Πολλοί λένε ότι η χριστιανική ζωή είναι δυσάρεστη καί δύσκολη, εγώ λέω ότι είναι ευχάριστη καί εύκολη, αλλά απαιτεί δυό προϋποθέσεις: ταπείνωση καί αγάπη.

• Άν έρθει η χάρη τού Θεού, όλοι καί όλα αλλάζουν, έλα όμως πού γιά νά έρθει, χρειάζεται πρώτα νά ταπεινωθούμε!

• Μπορεί κάποιος νά μιλάει γιά τίς αμαρτίες του καί νά είναι υπερήφανος κι άλλος νά μιλάει γιά τίς αρετές του καί νά είναι ταπεινός.

• Νά είμαστε ταπεινοί, αλλά νά μήν ταπεινολογούμε. Η ταπεινολογία είναι παγίδα τού διαβόλου, πού φέρνει τήν απελπισία καί τήν αδράνεια, ενώ η αληθινή ταπείνωση φέρνει τήν ελπίδα καί τήν εργασία τών εντολών τού Χριστού.

• Δέ γίνεται κανείς χριστιανός μέ τήν τεμπελιά, χρειάζεται δουλειά, πολλή δουλειά.

• Τό πάν είναι νά αγαπήσει ο άνθρωπος τό Χριστό καί όλα τά προβλήματα τακτοποιούνται.

• Καί τώρα τό Άγιο Πνεύμα θέλει νά μπεί στίς ψυχές μας, όπως καί τότε, αλλά σέβεται τήν ελευθερία μας, δέ θέλει νά τήν παραβιάσει. Περιμένει νά τού ανοίξουμε μόνοι μας τήν πόρτα καί τότε θά μπεί στήν ψυχή μας καί θά τήν μεταμορφώσει. Όταν έρθει καί κατοικήσει σ' όλο τό χώρο τής ψυχής μας ο Χριστός, τότε φεύγουν όλα τά προβλήματα, όλες οι πλάνες, όλες οι στενοχώριες. Τότε φεύγει καί η αμαρτία. 

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΐΣΙΟΣ: ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΒΑΖΟΥΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΣΤΑΥΡΟΥΣ (ΦΩΤΟ)

Καί εδώ να προσέχετε στον καναπέ ήταν κάτι στρωµένο µε σταυρούς· δέν κάνει να καθώµαστε ούτε να πατάµε πάνω στους σταυρούς.

Οι Εβραίοι βάζουν κάτω άπό τα παπούτσια σταυρούς. Πολλές φορές όχι µόνον απ’ έξω αλλά καί µέσα από τά τακούνια καί τίς σόλες.

Νά πληρώνης καί να πατάς σταυρούς! Αυτοί από παλιά είχαν κάνει κουδουνίστρες πού είχαν από την µιά µεριά την Παναγία καί τόν Χριστό,  καί από την άλλη τόν Καραγκιόζη. Σού λέει: «Τί Καραγκιόζης, τί Χριστός». Καί ο άλλος, ο καηµένος, έβλεπε τόν Χριστό καί τη Παναγία καί την αγόραζε γιά το παιδί του....

Έριχναν τά µωρά κάτω την κουδουνίστρα, την πατούσαν, την λέρωναν. Καί τώρα, µού είπαν, εκεί κάπου κοντά στην Κίνα οι Ρωµαιοκαθολικοί Ιεραπόστολοι φορούσαν κάτι µενταγιόν πού είχαν από µέσα τόν Χριστό καί απ’ έξω τον Βούδδα.

Ή βάλτε από µέσα µόνον τόν Χριστό ή οµολογήστε φανερά τόν Χριστό, αλλιώς δέν έρχεται η Χάρις του θεού. Εδώ πάλι στην Ελλάδα µερικοί, χωρίς να σκεφθούν, έβαλαν δυστυχώς την Παναγία σε γραµµατόσηµο, πού πετιέται καί πατιέται…..!

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΤΙ ΚΑΤΟΡΘΩΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

Ο πολιτισμός καλός είναι, αλλά, γιά νά ωφελήση, πρέπει νά «πολιτισθή» καί η ψυχή. Αλλιώς είναι καταστροφή. Ο Άγιος Κοσμάς είπε: «Από τους γραμματισμένους θά έρθη τό κακό».

Παρ' όλο πού η επιστήμη έχει προχωρήσει τόσο πολύ καί έκανε πρόοδο μεγάλη, εν τούτοις μέ ό,τι κάνουν γιά νά βοηθήσουν τόν κόσμο, χωρίς νά τό καταλαβαίνουν, καταστρέφουν τόν κόσμο. Ο Θεός άφησε τόν άνθρωπο νά κάνη τού κεφαλιού του, αφού δέν Τόν ακούει, καί έτσι τρώει τό κεφάλι του.

Καταστρέφεται μόνος του ο άνθρωπος μέ αυτά πού φτιάχνει.
Τί κατόρθωσαν οι άνθρωποι τού 20ού αιώνος μέ τόν πολιτισμό! Παλάβωσαν τόν κόσμο, μόλυναν τήν ατμόσφαιρα, τά πάντα. Η ρόδα, άν ξεφύγη από τόν άξονα, γυρίζει συνέχεια χωρίς σκοπό.

Έτσι καί οι άνθρωποι, άμα ξεφύγουν από τήν αρμονία τού Θεού, βασανίζονται! Παλιά υπέφεραν οι άνθρωποι από τόν πόλεμο• σήμερα υποφέρουν από τόν πολιτισμό. Τότε έφευγαν από τίς πόλεις στά χωριά εξ αιτίας τού πολέμου καί μέ ένα χωραφάκι περνούσαν.

Τώρα θά φύγουν από τίς πόλεις εξ αιτίας τού πολιτισμού, γιατί δέν θά μπορούν νά ζήσουν μέσα σ' αυτές. Τότε ο πόλεμος έφερνε θάνατο. Τώρα ο πολιτισμός φέρνει αρρώστιες

Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης - Ντοκιμαντέρ

Ο τύπος με μηχανάκι (χιουμορ)

Είναι ένας τύπος με μηχανάκι που ξεκινάει να περάσει τα σύνορα με μια μαύρη σακούλα. Φτάνοντας στα σύνορα, τον σταματούν και τον ρωτούν: 

- Τί έχεις στησακούλα αρχηγέ;
- Χώμα! απαντά όλο άνεση ο τυπάρας.
- Καλά, καλά, άνοιξε τη σακούλα μεγάλε...
Ανοίγει τη σακούλα ο τύπος και τι να δουν, χώμα...!
- Αφού σας το είπα ρε παιδιά, χώμα κουβαλάω!
- Συγνώμη κύριε αλλά και εμείς την δουλειά μας κάνουμε! Περάστε.
Η κατάσταση αυτή συνεχιζόταν μήνες, που λέτε, ε, κάποια στιγμή λένε:
- Ρε εσείς, μπας και μας δουλεύει ο τύπος με το μηχανάκι; Κάτσε και όταν ξανάρθει θα του ζητήσουμε δείγμα από το χώμα.
Όντως, όταν έρχεται, τον διατάζουν να σταματήσει:
- Σταμάτα, άνοιξε τη σακούλα.
- Τι έγινε ρε παιδιά; Τι πάθατε;
- Θα πάρουμε δείγμα από το χώμα και θα το στείλουμε για ανάλυση.
- Καλώς, καλώς, κάντε ό,τι θέλετε.
Την άλλη μέρα έρχεται ο τύπος:
- Χίλια συγνώμη κύριε, είχατε δίκιο. Δεν βρέθηκε καμιά παράνομη ουσία στο δείγμα.
- Αφού σας το είπα ρε παιδιά. Είμαι καθαρός!
- Δε θα ξαναγίνει, περάστε, του λένε...

Περνούσαν τα χρόνια, ε, κάποια στιγμή τον σταματάει ένας από τους υπαλλήλους και του λέει:
- Άκου φίλε, εγώ σε 2 βδομάδες παίρνω σύνταξη, δε θα σε καρφώσω, αλλά θα μου πεις ειλικρινά, κάνεις λαθρεμπόριο;
- ...Ναι!
- Και τι περνάς;;;
- Μηχανάκια !!!

ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ...

Κάποτε ο αββάς Σιλουανός με τον υποτακτικό του Ζαχαρία έφθασαν σε ένα μοναστήρι. Οι αδελφοί του μοναστηριού, πριν οι δύο επισκέπτες συνεχίσουν το δρόμο τους, από αγάπη και μόνο θέλησαν να τους προσφέρουν λίγο φαγητό.

Αφού έφαγαν, ξεκίνησαν πάλι για τον προορισμό τους. Βαδίζοντας μέσα στην έρημο, ο υποτακτικό είδε μία πηγή με νερό και ρωτάει τον γέροντά του:
-Γέροντα, είναι ευλογημένο να πιω λίγο νερό;

-Παιδί μου Ζαχαρία, σήμερα νηστεύουμε, του απαντά ο γέροντας.

Ο υποτακτικός, σαστισμένος κάπως από την απάντηση του γέροντας , ξαναρωτάει:
-Μα, γέροντα, πριν λίγο δεν φάγαμε στο μοναστήρι;

-Ναι, φάγαμε. Αλλ’ εκεί φάγαμε από αγάπη για τους αδελφούς. Τώρα εμείς θα συνεχίσουμε την νηστεία μας. 

Πάρθεν η Ρωμανία (Δημοτικό τραγούδι του Πόντου) (video)

Έναν πουλίν, καλόν πουλίν εβγαίν’ από την Πόλην
ουδέ στ’ αμπέλια κόνεψεν ουδέ στα περιβόλια,
επήγεν και-ν εκόνεψεν α σου Ηλί’ τον κάστρον.

Εσείξεν τ’ έναν το φτερόν σο αίμα βουτεμένον,
εσείξεν τ’ άλλο το φτερόν, χαρτίν έχει γραμμένον,
Ατό κανείς κι ανέγνωσεν, ουδ’ ο μητροπολίτης
έναν παιδίν, καλόν παιδίν, έρχεται κι αναγνώθει.
Σίτ’ αναγνώθ’ σίτε κλαίγει, σίτε κρούει την καρδίαν.
“Ναϊλί εμάς και βάι εμάς, πάρθεν η Ρωμανία!”
Μοιρολογούν τα εκκλησιάς, κλαίγνε τα μοναστήρια
κι ο Γιάννες ο Χρυσόστομον κλαίει, δερνοκοπιέται,
-Μη κλαίς, μη κλαίς Αϊ-Γιάννε μου, και δερνοκοπισκάσαι
-Η Ρωμανία πέρασε, η Ρωμανία ‘πάρθεν.
-Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο.

(Δημοτικό τραγούδι του Πόντου

ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ ΑΓΑΠΗ

Ένας γέροντας έστειλε τον υποτακτικό του στην Αίγυπτο για να φέρει μία καμήλα και μ’ αυτή να μεταφέρουν τα εργόχειρά τους από την σκήτη τους στην Αίγυπτο.

Όταν ο αδελφός έφερε την καμήλα, τον συναντά ένας άλλος γέροντας ασκητής και του λέε:
-Αν ήξερα ότι θα πήγαινες στην Αίγυπτο θα σου έλεγα να φέρεις και για μένα μία καμήλα.

Ο υποτακτικός πηγαίνει στο γέροντά του και λέει τι του είπε ο ασκητής. Ο γέροντας αφού τον άκουσε του είπε:
-Πάρε την καμήλα, πήγαινέ την στον ασκητή και πες του: «Εμείς τακτοποιήσαμε τα πράγματά μας. Πάρε την καμήλα και κάνε και εσύ τη δουλεία σου». Κι ακολούθησέ του  στην Αίγυπτο. Κατόπιν πάρε την καμήλα και φέρε την πάλι πίσω, για να στείλουμε κ’ εμείς στην Αίγυπτο τα δικά μας πράγματα.

Ο υποτακτικός πράγματι έκανε ότι του είπε ο γέροντάς του. Αφού φόρτωσε την καμήλα με τα εργόχειρα του ασκητού, ξεκίνησε μαζί του για την Αίγυπτο. Φτάνοντας στον προορισμό τους ξεφόρτωσαν το ζώο και αφού η αποστολή ολοκληρώθηκε λέει ο υποτακτικός στον ασκητή:
-Εύξαι υπέρ εμού, πάτερ.

-Που πηγαίνεις; τον ρωτάει ο ασκητής.

-Στη σκήτη, για να μεταφέρω και τα δικά μας εργόχειρα, απαντά με ειλικρίνεια ο υποτακτικός.
Τότε ο ασκητής, όταν άκουσε αυτά, κατανύχθηκε και με δάκρυα στα μάτια έβαλε μετάνοια στον υποτακτικό λέγοντας:

-Να με συγχωρέσετε, γιατί η πολύ σας αγάπη έλαβε τον καρπό μου. 

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΗΚΕ!

Κάποιος από τους γέροντες διηγήθηκε για ένα μέθυσο γέροντα το εξής:
Αυτός ο γέροντας εργαζόταν όλη την ημέρα φτιάχνοντας ψάθες. Το βράδυ πήγαινε στο χωριό, τις πουλούσε και με τα χρήματα αυτά αγόραζε κρασί και έπινε. Ύστερα από καιρό ήρθε κοντά του σαν υποτακτικός ένας αδελφός και έμεινε μαζί του.

Ο υποτακτικός έπλεκε κι αυτός όλη μέρα ψάθες, τις οποίες πουλούσε ο γέροντας. Με τα χρήματα που εισέπρατε κι από τα δύο εργόχειρα, ο γέροντας αγόραζε κρασί και έπινε, φέρνοντας στον υποτακτικό του αργά το βράδυ μόνο λίγο ψωμί. Επί τρία χρόνια συνέβαινε αυτό, χωρίς να διαμαρτυρηθεί ο υποτακτικός.

Κάποτε όμως ο υποτακτικός είπε μέσα του: «Να, είμαι εδώ γυμνός και το ψωμί μου το τρώω με μεγάλη στέρηση. Λοιπόν, θα σηκωθώ να φύγω από εδώ». Αλλά πάλι σκέφτηκε: «Και που μπορώ να πάω; Ας καθήσω εδώ που βρίσκομαι, γιατί εγώ για τον Θεό κοινοβιάζω». Αμέσως μετά απ’ αυτές τις σκέψεις εμφανίζεται μπροστά του ένας άγγελος και του λέει:

-Να μην πας πουθενά. Γιατί αύριο θα σε επισκεφθώ.

Την άλλη μέρα ο υποτακτικός παρακάλεσε τον γέροντά του λέγοντας:

-Πάτερ, σήμερα μην πας πουθενά. Γιατί έρχονται οι δικοί μου να με πάρουν.

Όταν όμως ήθρε η ώρα που συνήθιζε ο γέροντας να φεύγει, είπε στον υποτακτικό του:

-Παιδί μου, δεν βλέπω να έρχονται σήμερα οι δικοί σου, έχουν αργήσει...

-Ναι γέροντα, αλλά θα έρθουν οπωσδήποτε.

Και ενώ συζητούσε με το γέροντά του, κοιμήθηκε (αναπαύθηκε στην αιώνια μακαριότητα). Βλέποντας ο γέροντας αυτό το πράγμα άρχισε να κλαίει και να λέει:

-Αλλοίμονο, παιδί μου, γιατί τόσα χρόνια ζω με αμέλεια; Ενώ εσύ, μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, έσωσες την ψυχή σου με την υπομονή σου.

Από τότε ο γέροντας σωφρονίστηκε και έγινε δόκιμος.

Οι "κατηγορίες" των Αγίων της Εκκλησία μας

Άγιοι της Εκκλησίας

Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας δεν είναι υπάρξεις εξωκοσμικές αλλά άνθρωποι ομοιοπαθείς μ’ εμάς. Η αγιότης είναι η ανοιχτή πρόσκληση της Κεφαλής της Εκκλησίας, του Ιησού Χριστού, που απευθύνεται σε κάθε άνθρωπο όλων των εποχών, στη συμμετοχή στον Σταυρό Του που είναι το εχέγγυο της επιτυχίας της προσωπικής Ανάστασης.

Οι Άγιοι πήραν την γενναία απόφαση να συσταυρωθούν με τον Χριστό (μέσω του μαρτυρίου του αίματος ή της συνειδήσεως) συντρίβοντας τον «παλαιό άνθρωπο» δια της μετανοίας. Η χριστομίμητος ταπείνωσή τους είλκυσε την Θεία Χάρη που ενοίκησε σ’ αυτούς και τους κατέστησε θεοφόρους. Αυτή η απόλυτη ένωσή τους με τον Θεό είναι «η ψυχολογία της αγιότητος», όπως επισημαίνει ο Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς: «Σε κάθε Άγιο ο Κύριος είναι τα πάντα και κάθε τι στην ψυχή του, στην συνείδησή του, στην καρδιά του και στο έργο του».

Οφείλουμε να τους ακολουθούμε με πιστότητα, ζήλο, αγάπη πολλή και ταπεινή μαθητική διάθεση, διότι "χωρίς αγάπη για τους Αγίους η ορθοδοξία κάποιου είναι ακρωτηριασμένη και η αίσθηση προσανατολισμού κλειστή- διότι κάποιος πρέπει να ακολουθεί τα παραδείγματα". (π. Σεραφείμ Ρόουζ)

Απόστολοι και Ισαπόστολοι

Οι Απόστολοι είναι ο στενός κύκλος των δώδεκα και ο ευρύτερος των εβδομήκοντα μαθητών του Χριστού τους οποίους ο Ίδιος επέλεξε. Δραστηριοποιούνταν παράλληλα με το έργο του Κυρίου αποστέλλοντάς τους να κηρύξουν το Ευαγγέλιό Του ενώ συγχρόνως τους είχε δώσει την χάρη της θαυματουργίας. 

Οι Απόστολοι είναι οι γνήσιοι συνεχιστές του έργου του Χριστού μας και της διδασκαλίας Του. Είναι οι στύλοι και τα εδραιώματα της Εκκλησίας και για αυτό κατέχουν πρωτεύουσα θέση σ’ Αυτήν. Οι Ισαπόστολοι έλαβαν αυτόν τον τόσο τιμητικό τίτλο επειδή η προσφορά τους στην διάδοση του λόγου του Θεού ήταν καίρια.

Δια Χριστόν σαλοί

Στην διά Χριστόν σαλότητα, τη σπάνια αυτή μορφή άσκησης, ανήκουν οι μοναχοί και σπανιότερα οι λαϊκοί που από θείο έρωτα αποφάσισαν να ακολουθήσουν τη δύσκολη οδό της παραίτησης από το κύρος που δίνει η λογική στον άνθρωπο.

Παρατηρώντας προσεκτικά τη ζωή και τα σημεία των διά Χριστόν Σαλών μέσα από τους βίους τους, βλέπουμε πως παίζουν ένα ιερό παιχνίδι. Δεν διστάζουν να εμπαίξουν τον κόσμο και τα του κόσμου τούτου, την υποκρισία, την επίδειξη και τον φαρισαϊσμό. Κατά τον Ιωάννη της Κλίμακος δείχνουν ότι «καθεύδουν διά την χρείαν τῆς φύσεως», όμως η καρδιά τους «ἀγρυπνεῖ διά το πλῆθος τοῦ ἒρωτος» προς τον Θεό.

Η διά Χριστόν σαλότητα αποτελεί ίσως την πιο παράξενη και συγκλονιστική μορφή ορθόδοξης άσκησης. Σαλός σημαίνει τρελός. Ο τρόπος της ζωής του, τα φερσίματά του και γενικά η όλη εικόνα του, φαίνεται να ταιριάζει με την εικόνα κάποιου ανθρώπου που έχει σε μικρό ή μεγάλο βαθμό σαλεμένα τα μυαλά του. Όμως οι δια Χριστόν σαλοί μόνο τρελοί δεν ήταν. Ήταν οι πλέον γνωστικοί που κατέχτησαν την απάθεια και με την Χάρη του Θεού δίωκαν τους δαίμονες και τις πλάνες τους. Οι δια Χριστόν σαλότητα είναι μία χαρισματική κατάσταση.

 Άγιοι Μάρτυρες

Οι άγιοι Μάρτυρες είναι αυτοί που υπέγραψαν την μαρτυρία της Πίστεως και της αγάπης τους προς τον Χριστό με το ίδιο τους το αίμα. Αποτελούν το πιο επίλεκτο σώμα της Εκκλησίας, αφού Αυτή θεμελιώθηκε επί του Αίματος του Κυρίου μας αλλά κατ’ επέκτασιν και στα αίματα των Μαρτύρων. 

Χαρακτηριστικό είναι ότι κατά τα εγκαίνια των Ιερών Ναών τοποθετούνται εντός των Αγίων Τραπεζών Ιερά Λείψανα Μαρτύρων. Το πόσο σημαντική είναι η εθελούσια προσφορά της ζωής στον Χριστό από το γεγονός ότι με το μαρτύριο ξεπλένεται κάθε αμάρτημα ενώ ακόμη και εάν ο μαρτυρήσας δεν είχε βαπτιστεί θεωρείται αυτομάτως βαπτισμένος και Άγιος.

Χρησιμοποιούνται σύνθετες λέξεις με την λέξη μάρτυς για να υποδηλώσουν την ιδιότητα του κάθε Αγίου Μάρτυρος (π.χ. Ιερομάρτυς= Μάρτυρας που ήταν ιερωμένος, Οσιομάρτυς= Μάρτυς που ήταν μοναχός).

 Ιεράρχες

Οι Άγιοι οι οποίοι κατείχαν την υψηλή χάρη της αρχιερωσύνης αποτελούν ειδική κατηγορία στο σώμα της Εκκλησίας μας. Έχοντες λάβει οι πρώτοι Επίσκοποι την χάρη του Αγίου Πνεύματος από τους Αποστόλους την μετέδωσαν με την χειροτονία στους επομένους σε μια αδιάκοπη αλυσίδα μέχρι σήμερα, την ονομαζόμενη αποστολική διαδοχή (που δεν είναι απλώς μια ιστορική συνέχεια αλλά οπωσδήποτε παράδοση και αποδοχή της Ιεράς Παραδόσεως). 

Οι Ιεράρχες είναι οι θεματοφύλακες των ιερών δογμάτων και οι πατέρες του ποιμνίου που φέρουν την ευθύνη για την πνευματική του διαπαιδαγώγηση.

 Όσιοι

Στην αρχαία ελληνική το επίθετο «όσιος» σημαίνει αυτός που είναι αφιερωμένος στον Θεό. Πιο συγκεκριμένα πρόκειται για τους μοναχούς και τις μοναχές οι οποίοι ηθελημένα αρνήθηκαν κάθε κοσμική απόλαυση και αφοσιώθηκαν ψυχή και σώματι στον Θεό. 

Αγωνιζόμενοι στον στίβο της άσκησης μπορεί να μην πέρασαν από το μαρτύριο του αίματος αλλά πέρασαν το μαρτύριο της συνειδήσεως και έτσι αγίασαν. Το Ορθόδοξο αγιολόγιο της Εκκλησίας με τον όρο «Όσιοι» δεν κάνει κάποια διάκριση μεταξύ της αξίας (δεν μπορεί κάποιος να είναι περισσότερο ή λιγότερο άγιος) των Αγίων αλλά δείχνει ότι οι συγκεκριμένοι Άγιοι ήταν μοναχοί ή ασκητές.

Ομολογητές

Μια ιδιαίτερη κατηγορία στις τάξεις των Αγίων είναι οι ομολογητές. Το παράδειγμά τους είναι ίσως το πιο προσηνές στην ζωή του κάθε Χριστιανού αφού όλοι οφείλουμε καθημερινώς να ομολογούμε- εν έργω και λόγω- την πίστη και την αφοσίωση στον Κύριό μας Ιησού Χριστό. 

Οι Ομολογητές διετράνωσαν την Ορθόδοξη πίστη τους μπροστά σε τυράννους άφοβα. Βασανίστηκαν και διώχθηκαν όμως τελικώς δεν πέθαναν εξ αιτίας των μαρτυρίων. 

 Νεομάρτυρες

Με τον όρο αυτόν δεν γίνεται κάποιος αξιολογικός διαχωρισμός των Αγίων. Οι Νεομάρτυρες δεν υστερούν σε τιμή και δόξα από τους αρχαίους μάρτυρες της Εκκλησίας απλώς τους προσδίδετε αυτός ο χαρακτηρισμός ώστε να συγκεκριμενοποιηθεί η χρονική περίοδος του μαρτυρίου τους. 

Ως διαχωριστική γραμμή τίθεται κυρίως η άλωση της Βασιλεύουσας. Από τότε και μέχρι σήμερα όσοι υπογράφουν με το αίμα τους την μαρτυρία της πίστεως και της αγάπης τους προς τον Χριστό ονομάζονται Νεομάρτυρες.

Στην εποχή της Τουρκοκρατίας οι Νεομάρτυρες εκτός από την Χάρη και ευλογία προς τους Πιστούς αναπτέρωναν και στήριζαν τις ελπίδες τους. Ήταν η περίτρανη απόδειξη πως όσο δυνατός και αδυσώπητος να ήταν ο κατακτητής δεν μπορούσε με καμμία δύναμη να υποδουλώσει τις ψυχές των Ορθοδόξων Ρωμιών!

Αν ένας δεν ζη κοσμικά, τον κοροϊδεύουν.

- Γέροντα, μερικοί λένε: “Μήπως μόνο σήμερα αμαρτάνει ο κόσμος; Και στην Ρώμη παλιά τι γινόταν!…”

 - Μα στην Ρώμη ήταν ειδωλολάτρες στο κάτω-κάτω. Και αυτά που λέει ο Απόστολος Παύλος (1) ήταν για τους ειδωλολάτρες που είχαν βαπτισθή, αλλά είχαν κακές συνήθειες. Να μην παίρνουμε για παράδειγμα τον ξεπεσμό από κάθε εποχή. Σήμερα την αμαρτία την έκαναν μόδα. Βλέπεις, ορθόδοξο έθνος εμείς και πώς είμαστε! Πόσο μάλλον οι άλλοι! Και το κακό είναι που οι σημερινοί άνθρωποι, επειδή η αμαρτία έχει γίνει μόδα, αν δουν έναν να μην ακολουθή το ρεύμα της εποχής, να μην αμαρτάνη, να είναι λίγο ευλαβείς, τον λένε καθυστερημένο, οπισθοδρομικό.

Αυτοί οι άνθρωποι το να μην αμαρτάνουν το θεωρούν προσβολή και την αμαρτία την θεωρούν πρόοδο. Αυτό είναι το χειρότερο από όλα. Αν οι σημερινοί άνθρωποι που ζουν στην αμαρτία τουλάχιστον το αναγνώριζαν, θα τους ελεούσε ο Θεός, Αλλά δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα και εγκωμιάζουν την αμαρτία. Αυτό είναι και η μεγαλύτερη βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος, την αμαρτία να την θεωρούν πρόοδο και το ηθικό να το λένε κατεστημένο. Γι’ αυτό έχουν μεγάλο μισθό, μεγάλη αξία, αυτοί που αγωνίζονται στον κόσμο και διατηρούν καθαρή ζωή.

Παλιά, αν ένας ήταν διεστραμμένος ή μέθυσος, ντρεπόταν να βγη στην αγορά, γιατί θα τον περιφρονούσαν. Η μια, αν ήταν λιγάκι παραστρατημένη, δεν τολμούσε να βγη έξω. Και ήταν κατά κάποιο τρόπο αυτό ένα φρένο. Σήμερα, αν είναι ένας σωστός, μια κοπέλα λ.χ. αν ζη με ευλάβεια, λένε: “Βρε, πού ζη αυτή!” Αλλά και γενικά, αν οι κοσμικοί έκαναν μια αμαρτία, οι καημένοι, αισθάνονταν την αμαρτωλότητά τους, έσκυβαν και λίγο το κεφαλάκι τους και δεν ειρωνεύονταν έναν που ζούσε πνευματικά, αντίθετα τον καμάρωναν.

Τώρα ούτε ενοχή αισθάνονται ούτε σεβασμός υπάρχει. Τα ισοπέδωσαν όλα. Αν ένας δεν ζη κοσμικά, τον κοροϊδεύουν.

(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Α΄ – ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩ

Αν ένας δεν ζη κοσμικά, τον κοροϊδεύουν.

ΠΟ)

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΘΑΔΔΑΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΓΙΑ

Ερώτηση: Πώς μπορούμε να προστατεύσουμε τον εαυτό μας από αυτούς που επιδίδονται στη σολομωνική και μας κάνουν μάγια;

Απάντηση: Η δύναμη της μαγείας είναι αποτελεσματική μονάχα εκεί που δεν υπάρχει προσευχή και αφοσίωση στην πίστη στον Θεό. Η μαγεία είναι ανίσχυρη όταν στρέφεται εναντίον ανθρώπων που προσεύχονται και έχουν δυνατή πίστη.

Ήρθε κάποτε να με δει μια νεαρή γυναίκα. Είχε πτυχίο στις πολιτικές επιστήμες, αλλά ήταν πολύ ευσεβής παρά την παιδεία της. Ήταν παντρεμένη με κάποιον που ήταν πριν παντρεμένος με μια άλλη γυναίκα. Ο άντρας της ήταν γιατρός. Η πρώτη του γυναίκα τον είχε αφήσει ένα μόλις μήνα μετά τον γάμο τους. Κατόπιν εκείνος είχε παντρευτεί την κοπέλα που ήρθε σε μένα. Ο σύζυγος της επίσης είχε έναν μεγαλύτερο αδερφό που είχε παντρευτεί τρεις φορές, αλλά όλες του οι γυναίκες τον είχαν εγκαταλείψει κι εκείνος είχε πάψε πια να προσπαθεί να βρει γυναίκα. Η μητέρα της ήταν επίσης γιατρός, καθηγήτρια στην ιατρική σχολή, και επιδίδονταν στη σολομωνική.

Δεν ζούσε εκείνο τον καιρό με τους γιους της αλλά με την αδελφή της. Κάποιες φορές επισκεπτόταν τους γιους της. Κάποια μέρα ήρθε να επισκεφτεί τον γιο της και την καινούργια του σύζυγο, και η νεαρή γυναίκα ένιωσε ότι η πεθερά της ήταν για κάποιο λόγο εκνευρισμένη. Και δεν άργησε να φανεί γιατί. Η ηλικιωμένη γυναίκα είπε στη νύφη της: «Την άλλη την ξαπόστειλα σε λιγότερο από ένα μήνα. αλλά εσένα δεν βλέπω να μπορώ να σε αγγίξω!». Αυτή η νεαρή γυναίκα είχε στερεή πίστη στον Κύριο, και δεν μπορούσαν να την πιάσουν όλα εκείνα τα μάγια που της έκανε η πεθερά της.

Εκείνη ήθελε ασφαλώς να χρησιμοποιήσει τις πονηρές δυνάμεις προκειμένου να τρομάξει τη νεαρή γυναίκα και να την κάνει να παρατήσει τον σύζυγο της. Ωστόσο, τα πονηρά πνεύματα δεν μπορούσαν να την επηρεάσουν, διότι ήταν γυναίκα της προσευχής. Είχε δοθεί ολότελα στον Κύριο και ήξερε ότι ο Κύριος θα τη προστατέψει και ότι τα πονηρά πνεύματα δεν θα έχουν δύναμη πάνω της. Αυτό που συνέβη τελικώς μετά ήταν να στραφούν τα πονηρά πνεύματα ενάντια στην ηλικιωμένη γυναίκα. Δεν μπορούσε να γαληνεύσει. Πήγαινε στον γιο της και έλεγε: «Δεν πιστεύω να το αγαπάς εκείνο το ενοχλητικό σου κουτσούβελο;».«Για όνομα του Θεού, μητέρα», απαντούσε ο γιος της, «ποιος πατέρας δεν αγαπά τον γιο του;».

Βλέπετε, προσπαθούσε να χρησιμοποιήσει τα μάγια της για να κάνει τον γιο της να μισήσει τόσο τη σύζυγο του όσο και το μικρό τους γιο.

Κάποια μέρα. εκείνος γύρισε στο σπίτι με δάκρυα στα μάτια. «Δεν αντέχω να είμαι στο διαμέρισμα μας. Ξέρω ότι αυτό οφείλεται στη μητέρα μου, αλλά τι να κάνω;». Η μητέρα του δεν τον είχε ασφαλώς μεγαλώσει μέσα στην Πίστη κι έτσι δεν είχε ποτέ του προσευχηθεί στον Θεό. γι' αυτό και όλα τα μάγια στρέφονταν εναντίον του. ενώ η σύζυγος του παρέμενε ειρηνευμένη. Βλέπετε πόσο ισχυρό πράγμα είναι η προσευχή; Κανένα πονηρό πνεύμα δεν μπορεί να μας αγγίξει, αν η πίστη μας είναι δυνατή' και τα μάγια που μας κάνουν επιστρέφουν πίσω σε εκείνον που προσπαθεί να μας κάνει κακό.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: ΓΕΡΩΝ ΘΑΔΔΑΙΟΣ. ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ 

«Μαμά, γιατί όλα τα μαλλιά της γιαγιάς είναι άσπρα?»

Μια μέρα μια πιτσιρίκα καθόταν και έβλεπε τη μητέρα της που έπλενε τα πιάτα στον νεροχύτη. Ξαφνικά παρατήρησε ότι η μητέρα της είχε αρκετές λευκές τρίχες, που έκαναν αντίθεση στο καστανά της μαλλιά. 

Κοίταξε της μητέρα της και τη ρώτησε όλο απορία "Γιατί κάποια από τα μαλλιά σου είναι λευκά, Μαμά?"
Και η μητέρα της απάντησε "Λοιπόν, κάθε φορά που κάνεις κάτι λάθος και με στεναχωρείς και με κάνεις να κλαίω, μια τρίχα μου γίνεται λευκή."
Το μικρό κορίτσι σκέφτηκε λίγο αυτή την αποκάλυψη και είπε "Μαμά, γιατί όλα τα μαλλιά της γιαγιάς είναι άσπρα?"

ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΠΟΙΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΒΛΑΣΦΗΜΟΙ

- Γέροντα, δεν έχω καταλάβει πότε ένας λογισμός είναι βλάσφημος.

- Όταν μας έρχονται στον νου άσχημες εικόνες για τον Χριστό, για την Παναγία, για τους Αγίους ή για κάτι θείο και ιερό, ή ακόμη για τον πνευματικό μας Πατέρα κ.λπ, αυτά είναι βλάσφημοι λογισμοί. Αυτούς τους λογισμούς δεν πρέπει να τους λέη κιόλας κανείς.
- Ούτε στον πνευματικό;

- Στον πνευματικό αν πούμε: «μου περνούν βλάσφημοι λογισμοί για τον Χριστό ή για το Άγιο Πνεύμα ή για την Παναγία ή για τους Αγίους ή για σένα τον πνευματικό μου», αυτό αρκεί.
Αυτές οι βλασφημίες και οι αμαρτίες είναι όλες του διαβόλου· δεν είναι δικές μας. Γι' αυτό δεν χρειάζεται να στενοχωριώμαστε και για τις αμαρτίες του διαβόλου.
(...)
- Γέροντα, πώς να διώξω έναν βλάσφημο λογισμό την ώρα της ακολουθίας;

- Με την ψαλτική. «Ανοίξω το στόμα μου...». Δεν ξέρεις μουσικά; Να μην τον ξεσκαλίζης. Περιφρόνησέ τον. Όταν συζητάη κανείς τέτοιους λογισμούς την ώρα της προσευχής, είναι σαν να ξεσκαλίζη ο στρατιώτης μια χειροβομβίδα την ώρα που δίνει αναφορά.

- Και αν επιμένη;

- Αν επιμένη, να ξέρης ότι κάπου μέσα σου έχει ένα στέκι. Τέλεια λύση: η περιφρόνηση στον διάβολο, διότι αυτός κάνει το φροντιστήριο της πονηριάς. Καλύτερα εκείνη την ώρα να μη λέμε ούτε την ευχή, γιατί δείχνουμε ότι μας απασχολεί το θέμα, και ο διάβολος στοχεύει στο αδύνατο σημείο και μας βομβαρδίζει συνέχεια με βλάσφημους λογισμούς. Καλύτερα να ψέλνουμε. Βλέπεις, και τα μικρά παιδιά, όταν θέλουν να περιφρονήσουν κάποιο παιδί πού τα μιλάει, λένε «τραλαλά», τραγουδάνε. Το ίδιο να κάνουμε και εμείς στον διάβολο. Θα ψέλνουμε όμως, δεν θα τραγουδάμε. Η ψαλμωδία είναι προσευχή στον Θεό, αλλά και περιφρόνηση στον διάβολο. Οπότε, την τρώει και από 'δω ο πονηρός, την τρώει και από 'κει, και θα σκάση.

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου - Λόγοι Γ'- Πνευματικός Αγώνας, Σελ. 33 & 38

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΦΑΡΜΑΚΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΑΝΟΡΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ

Στη συγκέντρωση φαρμάκων θα προβεί ο Ενοριακός Ιερός Ναός του Αγίου Νικάνορος Καστοριάς, την Κυριακή 2 Ιουνίου 2013, τα οποία θα διατεθούν στο Γενικό Νοσοκομείο Καστοριάς.

Όσοι, λοιπόν, διαθέτετε φάρμακα τα οποία δεν χρησιμοποιείτε, μπορείτε να τα προσφέρετε στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικάνορος.

Παρακαλούμε πολύ, η συσκευασία των φαρμάκων να είναι σε καλή κατάσταση και να δίνετε ιδιαίτερη προσοχή στην ημερομηνία λήξεως των φαρμάκων. 

"Ζωγραφίζω το Θεό."

Μια νηπιαγωγός παρατηρούσε τα παιδιά της τάξης της καθώς ζωγράφιζαν. Και περνούσε που και που από δίπλα τους για να δει τις ζωγραφιές τους.
Καθώς περνούσε από ένα κοριτσάκι που δούλευε σταθερά, το ρώτησε τι ζωγράφιζε. 

Το κοριτσάκι απάντησε "Ζωγραφίζω το Θεό."
Η δασκάλα σταμάτησε και είπε " Μα κανένας δεν ξέρει πως μοιάζει ο Θεός."
Χωρίς να χάσει λεπτό από τη ζωγραφιά της, το κοριτσάκι απάντησε
" θα ξέρουν όλοι σε ένα λεπτό."

Το e-mail του Άραβα μαθητή στον πατέρα του:(χιούμορ)

Το e-mail του Άραβα μαθητή στον πατέρα του:

Το Βερολίνο είναι θαυμάσιο, οι άνθρωποι εδώ είναι υπέροχοι και μου αρέσει πολύ εδώ, αλλά πατέρα, ντρέπομαι λίγο να πηγαίνω στο κολέγιο με τη Φερράρι 599 GTB από καθαρό χρυσό, όταν
όλοι μου
οι καθηγητές και πολλοί συμμαθητές μου έρχονται με τρένο.
Ο υιός σου,
Nasser

Και η απάντηση του Άραβα πατέρα: 

Αγαπημένε μου υιέ,

20 εκατομμύρια αμερικάνικα δολλάρια μόλις μεταφέρθηκαν στο λογαριασμό σου. Σε παρακαλώ σταμάτα να μας ντροπιάζεις!

Πήγαινε και αγόρασε και εσύ ένα τρένο!

Με αγάπη,

Ο πατέρας σου.

Για τους λαϊκούς που κρίνουν τους ιερείς

Παρακαλώ και συμβουλεύω να λείψει η πονηρή αυτή συνήθεια. Για να μάθεις  καλά ότι, και αν ακόμη πεφτουν σε αμαρτήματα οι ιερείς, συ δεν δικαιολογείσαι να γίνεσαι παρήκοος, άκουσε τι λέγει για τους συγχρόνους του άρχοντας των Ιουδαί­ων ο ΧριστόςΕπί της Μωσέως καθέδρας εκάθησαν οι γραμματείς και οι φαρισαίοι πάντα ουν, όσα αν λέγωσιν υμίν ποιείν, ποιείτε  κατά δε τα έργα αυτών μη ποιείτε (Ματθ. ΚΓ' 23).

Και όμως τί μπορούσε να είναι χειρότερο από εκείνους, των οποίων τα πάθη διέστρεφαν τους μαθητές των; Αλλά και πάλι δεν θέλησε να εκμηδένισει το κύρος των και να συστήσει στον λαόν να παρακούει. Και πολύ σωστά. Διότι, αν οι λαϊκοί ήθελαν να πάρουν  τέτοια εξουσία, θα τους βλέπατε να κατα­ληφθούν από την μανία να καθαιρούν και να εκβάλλουν τους ιερείς από το άγιον βήμα.

...Όχι, δεν επιτρέπεται στους λαϊ­κούς, οφείλοντας υποταγή, να εμφανίζωνται επικριταί των Ιερέων και να αξιούν ότι αυτοί είναι αρμόδιοι να διορθώσουν την Εκκλησία. Διότι, εάν ο ένας και ο άλλος, με πρόφαση να διορ­θώσουν τα κακώς κείμενα, έκαναν επέμβαση στα Ιερατικά δικαιώματα, ούτε πρόφαση επεμβάσης θα λείψει ποτέ, ούτε θα γνωρίζωμε ποίοι εί­ναι στην την Εκκλησία οι άρχοντες και ποίοι οι αρχόμενοι, αλλά θα επήρχετο γενικό ανακάτευμα και θαλάσσωμα.

Δια τους λαϊκούς τους κρίνοντας τους ιερείς και επεμβαίνοντας εις την διοίκησιν της Εκκλησίας

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος